Baardwijk JO9-1 pakt op indrukwekkende wijze drie belangrijke punten.

Met nog 3 wedstrijden voor de boeg togen we zaterdag naar Sprang-Capelle. Tegenstander was SSC’55. Zeker geen onbekende ploeg voor ons De thuiswedstrijd was na een sterke eerste helft en een zwakke tweede helft ternauwernood met 4-3 gewonnen. We wisten dat we geen moment konden verzwakken, want dan zou dat direct worden afgestraft. Zeker met die geweldige spits in de gelederen van onze tegenstander. We reisden met enigszins knikkende knieën af naar Sprang-Capelle, want we verwachtten een tot op het bot gemotiveerde ploeg die nog iets had recht te zetten. Vooraf spraken we af dat we niet gingen verzaken, dat er hard gewerkt werd en dat we vooral lekker ons spelletje moesten spelen: goed samenspelen, de zijkanten zoeken en fel op de bal spelen.

Het begin van de wedstrijd was erg tam. Zowel van onze kant als van de tegenstander. Er was weinig beleving en felheid. Totaal niet zoals we hadden verwacht. SSC kreeg de eerste corner van de wedstrijd. Doordat we verzuimden de bal weg te koppen, kon de spits van SSC ongehinderd inlopen en met een harde kopbal de 1-0 aantekenen. Door deze tegengoal werden we eventjes wakker geschud. Het was ook nog wel erg vroeg, half negen s’ochtends… De mouwen werden opgestroopt en het tempo ging omhoog. En ook het niveau ging omhoog. Vooral ons niveau. De aanvallen begonnen achterin bij Ted en Dilano. Via de zijkanten werden prachtige acties gemaakt door Talha en Stefan. Op het middenveld liep Stefano zoals altijd alle gaten dicht, maar bemoeide hij zich ook nadrukkelijk met de aanval. Voorin kregen onze spitsen Kay en Jayson de nodige kansen die er maar niet in wilden. We kregen kans op kans waaronder drie open kansen voor de goal, maar de bal ging er maar niet in. SSC had het moeilijk en wankelde opzichtig. Uiteindelijk wist Stefan de bal na een mooie actie bij Stefano te krijgen en die schoot onberispelijk raak. Baardwijk was ontketend en viel naar hartenlust aan, terwijl de verdedigende taken niet werden vergeten. Niet veel later vond Stefano Kay, die de bal netjes binnen schoot. We speelden de sterren van de hemel en de aanvalsgolven volgden elkaar in rap tempo op. Uit één van deze aanvallen speelde Talha de bal op Stefano die de 1-3 op het bord zette. Nog was de honger niet gestild en SSC was rijp voor de sloop. Na een goede actie van Stefano kon Kay zijn tweede van de dag binnen prikken. En uit een afgeslagen corner speelde Dilano de bal over de verdediging in de voeten van de Kay, die achter de verdediging was blijven hangen. Kay had een topdag, zoals Sjors al had aangevoeld en maakte de 1-5. Dat was ook de ruststand. Natuurlijk kreeg SSC ook wel kansen, maar daar werd Kaj niet warm of koud van. Er was maar één woord van toepassing op de eerste helft: Super. Afgezien van de corner ging alles goed. Vol vertrouwen begonnen we aan de tweede helft, met in ons achterhoofd dat we niet moesten verzaken zoals in de eerste wedstrijd tegen SSC.

Verzaken deden we niet. In tegendeel, we speelden ook een goede tweede helft, waarin we nog één keer scoorden. Ted, die de spits van SSC volledig in zijn zak had, maakte een mooie rush vanaf zijn eigen helft, hield het overzicht en bediende Kay op maat: 1-6. Verder kwamen we niet omdat we in de laatste 10 minuten toch wat moe werden. We hadden zaterdag niet de beschikking over Berat en Imano van de JO9-2. Zij waren niet beschikbaar omdat ze kampioen konden worden. Dat is gelukt overigens. Gefeliciteerd! Ondanks het feit dat we maar één wissel hadden, bleven we toch goed voetballen en hard werken. De meeste jongens zaten er dan ook helemaal doorheen na de wedstrijd. En zo hoort het ook.

Nog twee wedstrijden winnen en dan zijn we kampioen. Het komt steeds dichterbij, maar we zijn er nog niet. Volgende week wacht WSC. Ook een titelkandidaat, samen met DESK. Er moet gewonnen worden, anders is de race gelopen. Het blijft spannend in deze mooie competitie.