Baardwijk F2 kruipt door het oog van de naald.

Op vrijdagmiddag deden de eerste geruchten de ronde: het meespelen van twee van onze sterkhouders was allerminst zeker. Stefano en Kaj zouden niet fit genoeg zijn om mee te spelen in de belangrijke wedstrijd tegen Sarto. ’s Avonds werden deze geruchten bevestigd. Die zelfde avond was er ook de vrijwilligersavond waar trainers, leiders en coördinatoren acte de presence gaven. Kwam dat even goed uit. Ter plekke werd vervanging geregeld onder het genot van een glaasje Spa…

Zodoende stonden er de volgende ochtend 6 fitte spelers en 3 iets minder fitte begeleiders klaar voor de warming-up. De vervangers zouden later aansluiten.

De eerste wedstrijd tegen Sarto eindigde in een 4-1 overwinning. We speelden daar één van onze beste wedstrijden. We wisten ook dat Sarto, na Gudok, de gevaarlijkste tegenstander was in deze competitie. Aan de andere kant zitten wij natuurlijk in een flow. Vijf overwinningen op rij doet de moraal en het zelfvertrouwen goed.

De startopstelling was als volgt: Ruben kwam Kaj vervangen in de goal. Achterin stond het vaste duo Ted en Dilano. Op het middenveld van links naar rechts Talha, Delano (vervanger van Stefano) en Stefan. In de spits was het deze keer Kay die mocht beginnen. Jayson begon als reserve. We begonnen erg voortvarend aan de wedstrijd. Direct vanaf de aftrap onderschepten we de bal en kon Delano ongehinderd opstomen. Met een droge knal in de linker onderhoek werd het gelijk 1-0. Een droomstart! Maar het werd al snel duidelijk dat we daardoor met té veel vertrouwen gingen spelen. We waren achterin niet scherp, we verdedigden niet goed mee en we wonnen te weinig duels. Bij Sarto spelen enkele goede voetballers. Daarbij kwam nog dat de tegenstander in een paar maanden tijd wel erg hard was gegroeid. Fysiek hadden we het erg moeilijk. Sarto was niet echt onder de indruk van onze snelle goal. Sterker nog, ze deden er een schepje bovenop en voor we het wisten was het ineens 1-2. Maar ook Baardwijk weet wat knokken is. Een mooie aanval volgde waarbij Stefan alleen op de keeper af kon. Hij hield het overzicht en zag dat de Delano in een betere positie stond om te scoren. Stefan tikte de bal simpel opzij en bood hem een niet te missen kans: 2-2. Daarna was het weer de beurt aan Sarto. Weer werd er niet goed ingegrepen en was Ruben niet in staat om het schot te keren. We liepen dus weer achter de feiten aan. Met vereende krachten wisten we er net voor de rust via een scrimmage nog een doelpunt uit te persen, zodat we met een 3-3 stand de rust in gingen.

Op zich was er over de werklust niet te klagen. Wel over het houden van de positie. Zo speelden de middenvelders te ver naar voren, zodat ze niet tijdig terug waren als Sarto weer eens een keer counterde. Ook kregen we te makkelijk goals tegen, omdat we niet altijd de juiste keuzes maakten. We spraken af dat we extra hard zouden gaan werken in de tweede helft om toch de drie punten in eigen huis te houden.

Maar na de hervatting ging het weer mis. Sarto kreeg in de tweede helft niet veel kansen, maar de kansen die ze kregen maakten ze wel af. Onze F2 wist echter van geen opgeven. Weer kwamen we langszij. Kay stuurde Jayson alleen op de keeper af en hij was net op tijd om de bal het doel in te jagen voordat de keeper kon ingrijpen. Bij Sarto leek er iets te knakken. Elke keer als ze op voorsprong kwamen en de wedstrijd beslist leek, kwam Baardwijk toch weer terug in de wedstrijd. Toch kwam Sarto wéér op voorsprong. Een aanval van Sarto werd mooi afgeslagen door Ted. Maar vervolgens was er een misverstand met Ruben die de bal los liet. Ted wilde hem terug in zijn handen spelen, maar dat mislukte, waardoor de spits van de tegenstander de bal in het net schoot. Langzaam begon de hoop op een goed resultaat te vervliegen. En ook de tijd zat niet mee, want we hadden nog maar een minuut of 5 om de wedstrijd te kantelen. We kregen kans op kans. Zo misten Talha en Jayson een paar dotten van kansen, omdat ze de bal in één keer wilden schieten waar ze hem eerst aan hadden moeten nemen. Uiteindelijk was het Delano die de trekker wederom overhaalde en voor de 5-5 tekende. Nu de winnende nog. Weer kregen we kans op kans. Een schot van Dilano werd ternauwernood gestopt door de keeper, een schot van Delano eindigde op de paal, Stefan kon alleen op de keeper af, maar speelde de bal te ver voor zich uit. En zo hadden we er nog een paar. We bleven enorme druk uitoefenen op de goal van de tegenstander, maar de bal wilde er maar niet in. Totdat de bal via via voor de voeten van Delano terecht kwam. Hij haalde direct uit. De bal kwam terecht aan de binnenkant van de kruising, stuiterde naar beneden en plofte in het net. Daar was hij dan, de bevrijdende treffer! De ontlading was enorm. Maar de wedstrijd was nog niet afgelopen. Er was nog een minuut te spelen. Maar bij Sarto was de pijp leeg en ze kwamen niet meer in de buurt van onze goal. Toen de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd floot, was er naast blijdschap bij de spelers toch vooral opluchting bij de begeleiding. Het zou toch zonde zijn geweest als we hier punten hadden verloren. Nu blijven we koploper. We hebben geweldig hard gewerkt en we hebben niet opgegeven. Vandaag hebben we echt karakter getoond. Nog vier wedstrijden te gaan. Volgende week zijn we vrij, maar daarna moeten we naar Oosterhout om het op te nemen tegen TSC.