Baardwijk JO10-1 verliest wedstrijd met twee gezichten.

Afgelopen zaterdag stond de uitwedstrijd tegen sc ’t Zand JO10-2 op het programma. Dit zou ongetwijfeld weer een moeilijke wedstrijd worden. Het niveau ligt in de competitie nou eenmaal hoger dan dat we de afgelopen jaren gewend zijn.

Talha was er vanwege blessureleed nog niet bij, maar verder waren we allemaal fit. Om 10.00 u. werd de wedstrijd op gang gefloten door de scheidsrechter en werden we direct teruggedrongen door een goed spelende tegenstander. ’t Zand speelde de bal makkelijk rond en wij hadden moeite om aan te pikken. Dat kwam omdat we onze tegenstander veel te veel ruimte gaven om te voetballen. We stonden te ver van onze directe tegenstander af en we hadden alleen oog voor de bal en niet voor de vrijstaande spelers van de tegenpartij. ’t Zand speelde met drie aanvallers en drie verdedigers. Vooral hun aanvallers waren goede voetballers, dus kwam onze verdediging telkens zwaar onder druk te staan. “Verdedigen begint bij de aanvallers” zei een wijs man ooit. En ik denk dat hij gelijk had. Wij deden dat namelijk niet en daardoor had de laatste linie van onze tegenstander vrij spel om de ene na de andere aanval op te zetten. Het veldoverwicht werd uiteindelijk omgezet in een voorsprong van 2-0. Daar was niks op af te dingen. Voetballend en fysiek was ’t Zand beter. Ook waren zij brutaler en schuwden ze het duel niet. Toch kwamen we uit het niets terug in de wedstrijd nadat we een vrije trap kregen. De bal lag schuin voor de goal en Stefan stond achter de bal. Hij bracht de bal hoog voor het doel, maar door een miscommunicatie van de verdediging plofte de bal er bij de eerste paal in. Daarna leek het even wat beter te gaan. Het doelpunt gaf ons wat vertrouwen en we kregen iets meer grip op de wedstrijd. Maar dat duurde niet lang. De 3-1 viel uit de kluts. Kaj redde goed en verwerkte de bal netjes naar de zijkant. Maar laat daar nou toevallig iemand van de tegenpartij staan. Via via verdween de bal in het doel. Er volgde nog 2 goals, die veel te gemakkelijk werden weggegeven. Er werd slap verdedigd en de aanvallers van ’t Zand werd geen strobreed in de weg gelegd. De ruststand was 5-1.

In de rust hebben we aangegeven dat het in de tweede helft echt anders moest. We spraken af dat we zouden beginnen met het bijhouden van de eigen directe tegenstander. Zodoende zou ’t Zand niet meer zo makkelijk kunnen combineren. We spraken ook af om van ons af te bijten. Deel maar eens een keer een schouderduw uit, dat hoort ook bij voetbal. Laat je niet zomaar wegzetten. Ook zouden we druk gaan zetten op hun verdediging, want dat was wel de zwakke plek bij onze opponent. In de eerste helft hadden we ook veel te veel balverlies, doordat we te lang lopen met de bal en omdat we de bal af en toe blind naar voren jagen. Ook dat zouden we anders gaan doen. We zouden namelijk de bal het werk laten doen.

De tweede helft was een geheel andere wedstrijd. Blijkbaar had iedereen de tips in de rust goed in de oren geknoopt, want er stond een heel ander Baardwijk op het veld. Nu hielden we onze man wel en nu lieten we de tegenstander niet vrij voetballen. ’t Zand was zichtbaar in de war door deze plotselinge ommezwaai. Passes van achteruit kwamen niet meer aan. Combinaties lukten niet meer en de kansen bleven uit. Terwijl wij juist het tegenoverstelde deden. We waren veel feller op de bal, de passing was veel beter en er werd goed gecombineerd. Dat leverde natuurlijk kansen op. Zo kreeg Imano een dot van een kans voor open goal, maar hij miste de precisie. Kay kon alleen op de keeper af, maar produceerde slechts een rollertje met buitenlant links terwijl een schot met rechts een betere optie was geweest. Stefano besloot in een drie tegen twee situatie op goal te schieten in plaats van de situatie uit de spelen met een speler meer. Uiteindelijk scoorde Berat uit de rebound en kwamen we op 5-2. Als we wat beter omgesprongen waren met de kansen, was het nog spannend geworden. We bleven druk zetten naar voren en kregen ook  een paar hoekschoppen. Eén van de hoekschoppen werd afgeslagen. Ted had de counter eruit kunnen halen, maar maakte de verkeerde keuze. Hij koos voor een (te zachte) pass door het midden, waar een stevige bal naar de flanken een betere keuze was geweest. De bal werd onderschept en ’t Zand kon met twee man op de keeper af. Dat werd wel goed uitgespeeld en zo werd het uiteindelijk 6-2. Ondanks de ruime nederlaag geeft de tweede helft een goed gevoel. Het feit dat we na een forse achterstand toch de wil kunnen tonen om de wedstrijd te doen kantelen, is het positieve wat we uit deze wedstrijd mee kunnen nemen. Gezien de tweede helft horen we thuis in deze competitie. Het zit er echt wel in, alleen moeten we zorgen dat we vanaf het begin zo spelen als in de tweede helft van vandaag. Volgende week tegen Were Di. Dan hebben we de hele top 5 uit de competitie gehad.